Talking Wine with...

In 2017 werd je op je 29e Master of Wine. Op dat moment was je zelfs de jongste Master of Wine ter wereld. Het MW examen is verreweg het moeilijkste wijnexamen ter wereld met een slagingspercentage van slechts 15%. Rook je meteen wat de examenwijnen waren? En mag je ons verklappen welke wijnen je kreeg?

Dank je! Ik vertel eigenlijk aan iedereen die ik mentor voor dit examen dat het absoluut cruciaal is dat je geen conclusies trekt op basis van één keer ruiken. Mensen geloven graag dat het proeven van wijn iets instinctiefs en bijna magisch is, maar om eerlijk te zijn vind ik te snel oordelen gevaarlijk. Als je eenmaal voor jezelf hebt besloten wat een wijn is, is het moeilijk om jezelf weer het juiste pad op te sturen als je het mis hebt. Door je oordeel uit te stellen, observaties te doen over de structuur, die zelden liegt, en dat naast de aroma's te leggen, kom je meestal tot de juiste conclusie.

Een goed voorbeeld is een tweetal wijnen op het MW-examen van 2016 (het examen waardoor ik geslaagd ben) waarvan ik meteen aannam dat het beide chardonnays waren. Omdat een van hen overduidelijk houtaroma's had, stopte ik de tweede wijn ook in het chardonnay-hokje, terwijl het een witte Rioja en een Albarino waren. Als ik even meer de tijd had genomen, en de textuur van de twee wijnen en hun zorgvuldiger had overwogen, zou ik waarschijnlijk tot een andere conclusie zijn gekomen.

Welke fles heb je opengemaakt om je titel te vieren?

Nou, ik gaf nog borstvoeding aan mijn zoon toen ik erachter kwam dat ik geslaagd was, dus het feest moest wachten!

Je hebt je MW scriptie geschreven over wijn e-commerce onder Chinese millennials. Wat waren de meest in het oog springende conclusies?

Een van de meest opmerkelijke conclusies was dat van de specifieke groep die ik heb ondervraagd - mensen van 20-40 jaar met een jaarsalaris van meer dan RMB 60.000 (ongeveer € 7.700, wat destijds als middenklasse werd beschouwd), hun voorkeur voor een prijs voor online aankopen van wijnen RMB 195 (ongeveer € 25) was. Dat was veel hoger was dan men had aangenomen. Iedereen verwachtte dat jongeren online € 5 of minder zouden willen uitgeven en onderzoek weerlegde dat. Een ander opmerkelijk punt was dat deze groep consumenten het beste reageert op gangbare wijnbeschrijvingen als ‘zacht en soepel’ of ‘zoet en fruitig’ in tegenstelling tot Westerse of Chinese smaakbeschrijvingen als ‘aardbei’ of ‘rode dadel’. Zo ben ik ook op het idee voor mijn wijnglascollectie, The Elements, gekomen. Het idee erachter is dat elke wijn in een bepaald glas wordt geserveerd, op dat specifieke element te laten lijken: puur en fris als water, of zacht en soepel als de aarde.

Je begon je wijncarrière als stagiaire bij een importeur van natuurwijnen in New York. De natuurwijnbeweging is momenteel vrij groot over de hele wereld. Hoe is je verhouding met natuurwijn? En wat je favoriete producenten?

Ik moet zeggen dat ik niet zo van wijn houd die wordt verkocht puur op basis van de mate van ‘natuurlijkheid’, wat maar al te vaak een manier is om te verbloemen dat die wijn gewoon slecht gemaakt is. Aan de andere kant: sommige wijnmakers die in de tijd dat ik die stage liep in New York al natuurwijn maakten, en hun ambacht hebben verfijnd en vervolmaakt, behoren tot de meest indrukwekkende producenten van dit moment. Ik denk bijvoorbeeld aan Henri Milan in de Provence (waar ik ook stage hebt gelopen), Gravner in Friuli of COS op Sicilië.

Je hebt een Master degree in fine arts van Yale University. In je kunstproject ‘Visual Tasting Notes’ heb je je twee passies samengevoegd: kunst en wijn. Kan je beschrijven hoe het idee voor dit project is ontstaan?

Eerlijk gezegd begon het project, zoals zoveel projecten, als iets kleins. Ik was op zoek naar een manier om over wijn te communiceren die ik zelf boeiender vond. Ik was de waslijsten met aromabeschrijvingen zat en wist dat ik iets visueels wilde doen, maar ik wilde ook weer niet alleen infographics maken waarbij eigenlijk alleen woorden door plaatjes worden vervangen. Uiteidenlijk kwam ik kwam op het idee om abstracte digitale collages temaken die een kleur en contour gebruiken om de algehele sfeer van de wijn uit te drukken en de ervaring weer te geven die je krijgt als je een wijn ruikt, proeft en doorslikt. Sindsdien zijn mijn werken veel groter en uitgebreider geworden en ik ben verrast en verheugd hoe ze ontvangen worden. Mijn werken hangen nu in galerieën in Londen en Shanghai en ik heb een handvol werk op de veiling verkocht samen met de wijnen die ze vertegenwoordigen. Ik heb besloten dat ik de komende tijd minder visual tasting notes ga maken en weer meer fysiek ga schilderen. Werken aan een schilderij gaat veel langzamer en dat vind ik op dit moment eigenlijk wel prettig. Vergelijk het maar met het schrijven van een roman ten opzichte van korte verhalen.

Neem ons eens mee op een virtuele rondleiding door je wijnkelder... Wat voor wijnen vinden we daar zoal?

De meeste van mijn wijnen liggen opgeslagen in Hong Kong, in de Hong Kong Wine Vault. Ook ligt een deel van mijn verzameling in de VS. Jammergenoeg ben ik een tijdje gestopt met verzamelen. Dat was in de periode toen ik voor mijn Master of Wine examens studeerde en moeder ben geworden. Het ziet er momenteel dus een beetje leeg uit. Ik schat dat er tussen de 500- en 1.000 flessen liggen (ik moet het ook beter bijhouden). Waar ik altijd genoeg van heb liggen, zijn Piemonte wijnen uit Barolo en Barbaresco, ook houd ik van Toscaanse wijnen (zowel Sangiovese als Supertuscans), noordelijke Rhône, wat Bourgogne en daarna wordt het wat eigenzinniger: Etna, Oostenrijk, oudere vintages uit Californië en Australië en nog veel meer. Waar ik graag meer van zou hebben gehad? Zonder twijfel Bordeaux. En ik wil graag nog een langs breken voor Hunter Valley Semillon: topwijnen voor je wijnkelder! Deze wijnen zijn na 10-20 jaar echt de bom, maar ik ken maar ongeveer 3 mensen die ze verzamelen. Mount Pleasant Lovedale en Tyrrells Vat 1 zijn niet voor niets iconen!

Ik ben zo benieuwd: welke wijn drinkt een Master of Wine nou op een luie avond op de bank? Is het eigenlijk wel mogelijk voor een wijnpro - en ik heb zelfs gehoord dat je het woord 'geeky' gebruikt om jezelf te beschrijven - om te genieten van een glas wijn zonder erbij na te denken?

Haha, het is inderdaad moeilijk om niet te analytisch te worden, dus wat ik over het algemeen doe, is ervoor zorgen dat ik aan het begin van de avond een notitie maak en daarna gewoon kan genieten. Aangezien ik nu een paar maanden in Nieuw-Zeeland ben, drink ik veel fantastische Nieuw-Zeelandse wijnen; de Syrah's hier, zowel uit Hawke's Bay als uit Marlborough, zijn van belachelijk hoge kwaliteit! Super delicaat, geparfumeerd en etherisch. Een grote plus is dat ze ook nog eens laag in alcohol zijn (de meeste zijn rond de 12%) en dus perfect voor een doordeweekse avond.

Je bent dan nu even in Nieuw-Zeeland, maar normaalgesproken woon je in Hongkong: een stad waar goede wijn alomtegenwoordig is. Waar ga je graag uit om een goed glas wijn te drinken in Hongkong?

Coravin heeft het wine-by-the-glass landschap in Hongkong behoorlijk getransformeerd, net als op veel andere plekken overigens. Normaal gesproken ben ik meer een per-fles-persoon als ik uitga, omdat ik de prijs-kwaliteit verhouding vaak beter vind. Als ik Kantonees ga eten bij Piin, vind ik het wel leuk om een aantal combinatie-opties te hebben. Piin heeft een fantastisch Coravin-by-the-glass-menu met wijnen die de verfijnde moderne Kantonese gerechten mooi accentueren. Mijn casual favoriet is Brut! waar ik vroeger boven woonde in Sai Ying Pun. De mede-eigenaar Camille Glass heeft een supergoed oog voor verfijnde en poëtische wijnen

Kun je ons vertellen over de grootste wijn faux-pas die je hebt meegemaakt?

Wijn maakt geen deel uit van de traditionele eetcultuur van Hong Kong. Er bestaan natuurlijk veel stereotypen over mensen in ons deel van de wereld (zoals die oude over het mengen van Lafite met Coca Cola, wat ik letterlijk al 10 jaar niet meer heb gezien), maar ik kan niet zeggen dat ik op gebied echt erge dingen gezien heb. De grootste faux-pas die ik zelf regelmatig ervaar, zijn obers die automatisch aannemen dat mijn man de wijn gaat bestellen en... wat ik nog veel ergerlijker vind, vervolgens hém inschenken zodat hij het kan proeven, terwijl ík degene was die de wijn heeft besteld. Ook weigerde iemand me praktisch een keer een fles champagne te verkopen omdat hij dacht dat de fles te "gevorderd" voor mij zou zijn....

Tijdens je Master of Wine-studie heb je ongetwijfeld veel wijnmakers bezocht over de hele wereld. Kun je ons vertellen aan welk bezoek je de meest dierbare herinnering hebt?

Wijnmakers zijn de meest vrijgevige mensen die ik ooit heb mogen ontmoeten. Mijn mooiste wijnreis ooit was naar Piemonte, een trip die ik in 2014 samen met mijn vrienden van de Hong Kong Wine Society organiseerde. Vrijwel elke producent die we ontmoetten, rolde de rode loper uit, maar wat me vooral is bijgebleven is dat Luca Roagna zich voor ons terughaastte naar het deel van de kelder waar de wijnen worden bewaard die ouder zijn dan hijzelf en dat hij, zo trots als een pauw, terugkwam met een hele bijzondere fles. Dat soort wijnen wordt nu onbetaalbaar, maar ik zal me hem altijd herinneren als een nuchtere, gulle man.

Als je één heel bijzonder wijnmoment opnieuw zou kunnen beleven, welk moment zou je dan kiezen?

Dat moet het moment zijn dat in de abdij van Hautvillers stond te kijken naar de overdracht van Dom Pérignon van oud-chef de cave Richard Geoffroy aan de nieuwe, Vincent Chaperon. Dom Pérignon is echt cultureel richtpunt voor mij geweest. Zo wat het bijvoorbeeld de wijn die we openmaakten toen ik ontdekte dat ik was toegelaten tot Yale. Die paar dagen in de Champagne waren een enorm extravagant feest met veel pracht en praal, maar op dat moment voelde het gewoon alsof ik stond te kijken naar een diep persoonlijke, oprechte overdracht van het roer aan een nieuwe generatie.