Als je naar de kaart van Bordeaux kijkt, zie je de twee rivieren de Garonne en de Dordogne, die bij de stad Bordeaux samenkomen en de Gironde vormen, die op zijn beurt uitmondt in de Atlantische Oceaan. En hier vinden we de linker- en rechteroever, die altijd worden genoemd als we het over Bordeaux-wijnen hebben. De linkeroever omvat zowel de Médoc als Graves en Sauternes met al hun appellations zoals Saint-Estèphe, Pauillac, Haut Médoc, Saint-Julien, Margaux of Pessac-Léognan, als we met de stroom van de Gironde naar de zee zwemmen.

Op de rechteroever vinden we daarentegen de wijngebieden van Blaye en Côtes de Bourg, evenals de Libournais, waar prestigieuze appellations als Pomerol en Saint-Émilion vandaan komen.

Tot zover de geografische oriëntatie. Het is hoog tijd om meer in detail te treden.

Het echte verschil tussen de linker- en rechteroever zit hem in de bodem. De linkeroever wordt gedomineerd door kiezelachtige bodems die bestaan uit kiezels, grind en zand. De verhoudingen variëren van appellation tot appellation, want er is eigenlijk niet DE typische bodem op beide oevers. Dit verandert echter niets aan het feit dat de bodems op de Linkeroever heel goed warmte opslaan dankzij hun kiezelsamenstelling. Dit heeft een positief effect op de rijping van de druiven. Tegelijkertijd zijn deze bodems ook zeer waterdoorlatend. Regen en vocht kunnen zich hier niet ophopen.

En hier komt de clou: zowel de warmte als de waterdoorlaatbaarheid zijn ideaal voor het druivenras rode cabernet sauvignon. De druiven hebben een zeer dikke schil. Cabernet sauvignon heeft daarom veel warmte nodig om betrouwbaar te rijpen. Tegelijkertijd reageert het druivenras heel gevoelig op te veel vocht. De druiventrossen kunnen letterlijk verdrinken als er te veel water is. Op de linkeroever bestaat dat gevaar niet. Precies daarom is cabernet sauvignon hier het belangrijkste druivenras, dat een doorslaggevende invloed heeft op de smaak van bijna alle cuvées.

De bodems op de rechteroever van de Gironde zijn nog gevarieerder dan op de linkeroever. Klei, zand en kalksteen wisselen elkaar hier ijverig af. Grind komt echter slechts in verwaarloosbare hoeveelheden voor. Wat hebben klei, zand en kalksteen gemeen? Ze slaan warmte niet zo goed op, maar wel water. Voor cabernet sauvignon zou dat als het ware de doodsteek zijn. Daarom is deze druif alleen te vinden op de paar stukjes grind die je met een vergrootglas moet zoeken op de rechteroever. Voor een ander rood druivenras zijn de bodemeigenschappen op de Rechteroever echter ideaal. We hebben het dan natuurlijk over merlot.

Merlot heeft een dunnere schil dan cabernet sauvignon. Te veel warmte zou de druiven veel te snel doen ontwikkelen, ook al zijn de individuele druiventrossen nog niet rijp. Het resultaat zou een bijzonder zure en onharmonieuze most zijn. Maar het merendeel van de druiven zou de oogst waarschijnlijk toch niet halen omdat de wijnstokken op voorhand al zouden sterven van de dorst. Ja, kiezelbodems zijn een soort natuurlijke vijand van merlot. Het druivenras voelt zich echter thuis op klei, kalksteen en zand. Hier kan het een prachtige fruitigheid en een fluweelachtig karakter ontwikkelen dat zo typisch is voor de wijnstokken van de rechteroever.