De beste Moselwijnen

Geschiedenis van de Moezelwijnen

Ongeveer tweeduizend jaar geleden herkenden de inwoners de geologische, topografische en microklimatologische voordelen van het gebied en begonnen ze wijn te verbouwen op de zonovergoten steile hellingen die naar het zuiden gericht zijn.

Het geologische verhaal van de regio gaat terug tot het Devoon, toen het ondergedompeld lag onder een oude oceaan. Tijdens dit tijdperk verzamelden zich sedimentaire afzettingen op de zeebodem, die later onder druk van continentale botsingen tijdens de vorming van Pangea metamorfose ondergingen tot leisteen. De leisteen, die vervolgens omhoog kwam tijdens de Variscische Orogenese, droeg bij aan het unieke terroir, dat gestructureerde en geconcentreerde wijnen voortbrengt ondanks het feit dat het een uitdaging is voor de meeste landbouwdoeleinden.

Terroir van Moezelwijnen

De Moezelvallei wordt gekenmerkt door een koel klimaat en is bijzonder gevoelig voor schommelingen in de weersomstandigheden. Omdat leisteenbodems warmte beter vasthouden dan andere bodemtypes en rivieroppervlakken reflecteren, zorgen steile hellingen voor een maximale blootstelling aan zonlicht voor de druivengroei. Zuidelijk georiënteerde hellingen worden tot 10 keer meer blootgesteld aan de zon dan noordelijk georiënteerde hellingen, waardoor ze profiteren van een betere instraling.

Ondanks deze voordelen vereist steil terrein tot zeven keer meer handenarbeid door de ontoegankelijkheid voor machines. Tijdens de winter vervoeren regens leisteen van de hoger gelegen gebieden naar de rivieroevers, wat arbeidsintensieve inspanningen vereist om het terug te brengen naar de wijngaarden voor zijn cruciale warmtevasthoudende eigenschappen.

De diversiteit aan bodems in de Moezelvallei bestaat voornamelijk uit twee soorten leisteen, namelijk rode en blauwe leisteen. Rode leisteen heeft een hoger kleigehalte en kan diepte toevoegen aan Rieslings. Ondertussen kan de blauwe variant florale tonen aan de wijn toevoegen. De leisteenbodems bieden essentiële voordelen voor de Moezelwijnbouw, zoals efficiënte drainage tijdens regenperiodes, warmtebehoud tijdens koelere seizoenen en de bevordering van inheemse micro-organismen die de minerale kenmerken in wijnen versterken.

De druiven van Moezelwijnen

Witte druiven zijn goed voor meer dan 90% van het totale wijngaardareaal, het grootste aandeel van alle 13 wijngebieden in het Duitse wijnland. Riesling is de dominante druivensoort, goed voor bijna tweederde van het totale wijngaardoppervlak. Het wordt op de voet gevolgd door Müller-Thurgau, dat ongeveer 10% van de wijngaarden beslaat. Elbling, Pinot Blanc en Pinot Noir nemen elk 4 tot 5% van het wijngaardoppervlak voor hun rekening. Daarnaast worden er ook kleinere hoeveelheden van verschillende andere druivensoorten verbouwd in de regio.

Classificaties van Moezelwijnen

Kwaliteitsclassificatie in Duitse wijn, specifiek in het Moezelgebied, is onderverdeeld in drie categorieën: Qualitätswein (QbA), Prädikatswein en VDP.

De betekenis van QbA geeft aan dat de wijnen voldoen aan minimale rijpheidsnormen. Prädikatswein beoordeelt het kwaliteitsniveau van een wijn dat is gebaseerd op rijpheid de invloed van edelrot. De rijpheid werd opgenomen in de classificatie vanwege het koele klimaat in de regio. De niveaus van Prädikatswein omvatten de volgende categorieën:

• Kabinett
• Spätlese
• Auslese
• Beerenauslese
• Trockenbeerenauslese
• Eiswein

De VDP categoriseert wijnen op basis van de kwaliteit van de wijngaard, namelijk van Gutswein tot Grosse Lage, waarmee de beste wijngaarden van Duitsland worden aangeduid. Ongeveer 200 Duitse wijnmakerijen houden zich aan de VDP-normen, wat te zien is aan de halsetiketten van Mosel Riesling.

Het Moezelgebied heeft meer dan 500 aangewezen wijngaardlocaties. Er zijn veel subregio's binnen de Moezel, waaronder:

• Bernkastel
• Brauneberg
• Dhron
• Erden
• Graach
• Hatzenport
• Leiwen
• Piesport
• Punderich
• Ruwer
• Saar
• Trittenheim
• Urzig
• Wehlen
• Wijningen
• Wintrich
• Zeltingen-Rachtig