Talking Wine met Rámon Verkoeijen

Wijn en muziek gaan beide om zintuigen. Er wordt weleens gezegd dat de smaak van wijn beïnvloed kan worden door bepaalde muziek en klanken. Hoe denk jij vanuit jouw vakgebied hierover?

Bij het luisteren naar muziek krijg je een bepaald gevoel. Dat gevoel kan je doen denken aan bepaalde momenten. Bijvoorbeeld wanneer je een toffe track van Avicii hoort, dan kan je weer even terug zijn bij een fantastische avond. Bedenk dan dat je tijdens die avond een mooie Barolo drinkt. Ja, bij die combi heb ik echt kortsluiting, dat matcht niet. In muziek wil je dus in zekere zin dezelfde subtiliteit als in de wijn, niet zoiets als chaotische muziek en een hele volle, warme herfstwijn. Dat klopt gewoon niet. Daarom probeer ik zeker met dat soort details rekening te houden, omdat dat wel degelijk van invloed kan zijn. De algehele sfeer moet kloppen en muziek speelt daarin een cruciale rol.

Meestal vragen we onze interviewkandidaten om een wijn-spijs combinatie, maar in dit geval zijn we benieuwd wat volgens jou een goede wijn-muziek combinatie is.

Eigenlijk waar we het net al over hadden; ieder moment kent zo zijn sfeer en daar past bepaalde muziek bij. Dat is met wijn natuurlijk net zo. Je hebt bepaalde momenten dat je denkt ‘ik heb nu zin in deze wijn, het past perfect bij het moment’. Tijdens het proeven van een nieuwe wijn, luister ik meestal naar muziek die ik nog niet ken. Met onbekende muziek ben ik niet afgeleid, want ik luister heel analytisch naar een nummer. Anders ga ik nadenken over waarom vind ik dit goed? Hoe is het ook al weer gemixt? Welke lagen hoor ik? Dan ben je met hele andere dingen bezig dan met wijnproeven. Ikzelf vind rustige, warm gemixte muziek heel prettig in combinatie met wijn. En als ik wel naar voor mij bekende muziek luister, dan is het mijn playlist met klassiekere muziek en melodieën. In die lijst vind je bijvoorbeeld nummers van Patrick Watson en Sufjan Stevens. Ook al maak ik zelf een dance programma, het is niet de muziek die ik opzet tijdens een avondje wijn drinken.

Je maakte ook een electronisch muziek programma op de vrijdagavond, wat van Kraftwerk, naar Daft Punk, naar Italo disco naar nieuwe house uit Engeland ging. Is dat ook een reflectie van jouw persoonlijke muzieksmaak?

Ja zeker! Zelf maak ik ook deze muziek en ik produceer daarnaast nog voor andere artiesten. Dat begon ooit als hobby, maar toen kwam ik in contact met Wessel van Diepen en die zei: “dit moet je serieus gaan doen, je hebt hier echt talent voor”. Het zit voor mij een beetje tussen pop en dance in. Daarnaast ben ik heel erg van de analoge spullen. Ik herken vaak de gebruikte synthesizers in een nummer. Dan hoor ik dit is de Roland D50 en dit is de Yamaha DX7. Ze zorgen allemaal voor een bepaald, typisch geluid. Dit principe kan je vergelijken met wijn. Op den duur kunnen wijnmakers en kenners ook de grond, het terroir, het type hout en de variëteiten herkennen.

Mooie vergelijking! Bekende wijnhuizen hebben inderdaad een specifiek stukje terroir en van tijd tot tijd komen er natuurlijk nieuwe wijnmakers in het bedrijf. Ondanks dat een wijnmaker andere benadering of stijl heeft, blijf je toch altijd dat typische ofwel een stukje herkenning houden. Er wordt tenslotte met datzelfde terroir gewerkt.

Daft Punk is ook zo’n mooi voorbeeld. Zij hebben voor hun laatste album Random Access Memories de muziek opgenomen met allemaal verschillende microfoons. In de track Giorgio by Moroder hoor je een monoloog van Giorgio Moroder waarin hij in vogelvlucht zijn muzikale carrière beschrijft. In het nummer gebruiken ze steeds de microfoon uit de desbetreffende periode. Precies om de reden waar we het net al over hadden: iedere microfoon heeft zijn eigen geluid en klanken. Een producer zei wel tegen hen: “niemand gaat deze klankverschillen horen, alleen jullie zelf.” Daarnaast waren veel mensen kritisch op hun manier van mixen. Daft Punk hield namelijk niet van hele hoge klanken en dat elimineerden zij juist. Hoge tonen kun je eigenlijk vergelijken met suiker. Hoe meer zoet je eet, hoe flauwer al het niet zoete is. Terwijl die verhoudingen eigenlijk helemaal niet kloppen. Want als je gewend bent aan heel zoet, dan heb je in feite een ander referentiekader. Dat is natuurlijk hetzelfde met wijn en wijnmakers. Iedereen heeft zijn eigen benchmark en daarbij ervaren wijnmakers zelf ook heel goed de invloeden van een ander terroir of verschillende vinificatietechnieken, net zoals Daft Punk met de microfoons.

Om in de wereld van muziek en wijn te blijven; de punk scene staat onder andere bekend om hun liefde voor natuurwijn. Hoe denk jij over natuurwijn?

Voor mij is natuurwijn heel erg een haat-liefdeverhouding. Laatst nog was ik in een restaurant in Amsterdam met alleen maar natuurwijn op de kaart. De eerste drie gangen gingen redelijk goed, alleen hoorde de sommelier mij daarna de opmerking maken: “nu gewoon even die Meursault of een klassieker. Dan is de avond leuk.” Waarop hij antwoordde: “je bent te traditioneel, je moet open staan voor nieuwe dingen”. Maar goed, dit waren gewoon te veel nieuwe wijnen op een avond. Dat is net als nieuwe muziek, dat probeer je aan de man te brengen door daaromheen bekende nummers te draaien en zo mensen te verleiden. Dus ja, die avond was best pittig.

Toch heb ik laatst weer een doos met 20 flessen natuurwijn gekocht en dronk ik een hele mooie vin nature uit de Elzas. Al moet ik wel zeggen dat ik daar nu drie flessen van heb gedronken en dat is meer dan genoeg. Als ik een doos had gehad dan was dat te veel geweest. Natuurwijn blijft me fascineren en het houdt me wel bezig. Er zijn zeker twee á drie momenten per week dat ik denk: ah, zou ik nog eens een fles proberen?

In de wijnwereld valt veel te ontdekken en te proeven. Welke regio of wijn(stijl) heb jij pas ontdekt waarvan je had gewild dat je deze eerder kende?

Ja, zo’n moment had ik pas met dessertwijnen, zoals een Sauternes. Ik had niet verwacht dat ik dat ooit lekker zou gaan vinden. Nu vind ik goede Sauternes waanzinnig mooi, maar hij moet wel in balans zijn. Sherry kan ik ook steeds meer waarderen. Onlangs dronk ik een PX en dat was fantastisch. Of een zoete riesling en natuurlijk niet te vergeten; de gewürztraminer waar we het net over hadden!

We hebben gehoord dat jouw wijnverzameling zo’n 500 flessen bestaat. Wat is daarvan de meest speciale fles en op welk moment gaat die fles open?

Inmiddels is dat aantal opgelopen tot zo’n 600 á 700 flessen. In principe weet ik waar alles ligt, maar laatst kwam ik in een kastje nog wat champagne tegen. Schijnbaar stonden daar nog een aantal flessen Bollinger en Billecart-Salmon. Omdat ik die flessen hier niet had verwacht, voelde het vinden echt als een bonus. Maar om terug te komen op je vraag, de meest speciale fles heb ik denk ik toevallig vorige week gedronken. Dat was een Krug 2004. Die ging open op een gewone maandagavond. Vroeger was ik heel erg van bijzondere wijn bewaren tot een mooi moment, maar dat doe ik niet meer. Het openen van de wijn maakt het moment speciaal. Dus als je gewoon zin hebt om die fles te drinken en je voelt dat aan alles, dan is dat het moment. Vaak gebeurt het dat mensen de fles bewaren voor die ene gelegenheid, dan zijn ze te laat en is de wijn over zijn top. Dat is echt zo zonde!

Nu we het toch over unieke flessen hebben, ik heb nog een Krug 2006 liggen. Na het drinken van die fantastische 2004 ben ik ook wel heel erg nieuwsgierig naar de 2006. Verder heb ik veel Bourgognes gekocht waar ik heel benieuwd naar ben, maar daar moet ik minimaal nog 5 jaar op wachten. Dat is wel lastig moet ik zeggen…

Hoe bewaar je al die 700 flessen?

Mijn verzameling ligt verspreid. Thuis heb ik twee klimaatkasten staan en in beide kunnen zo’n 180 flessen. Verder heb ik een aantal speciale bewaarwijnen opgeslagen bij een importeur. Daar worden de wijnen onder de juiste condities bewaard en zo weet ik zeker dat dat goed gaat.

Ook al liggen er nog genoeg kelderschatten op je te wachten – elke wijnliefhebber heeft wel de uitvoerige wens om een bepaalde wijn te drinken of in bezit te hebben. Welke wijn zou dit voor jou zijn?

Ja, dat zouden voornamelijk de klassiekers zijn zoals Pétrus, Gaja, Rothschild… Al die klassiekers waar iedereen het al jaren over heeft, dat zou ik ook wel mee willen maken. En uiteraard Domaine de la Romanée-Conti, dat is voor mij ook echt wel een mijlpaal. Al mag dat van mij nog wel even duren. Ik ben nu nog zoveel wijnen aan het ontdekken en ik denk als je eenmaal een bepaalde kwaliteit hebt leren kennen dat je dan niet zo snel meer wat anders pakt. Daarom moet je het een beetje opbouwen en niet gelijk met het allerbeste beginnen. Zo kijk ik ook naar muziek en kunst. Op den duur heb je al die details geproefd en kun je alle elementen eruit halen. Als je dan zo’n wijn proeft, dan sta je er pas helemaal voor open.

Je BNNVARA-collega Cesar Majorana en bijvoorbeeld Antoin Peeters van RTL4 zijn naast hun werkzaamheden in de media ook actief in de wijnwereld met proeverijen, een speciaal wijnaccount op Instagram of TikTok. Kunnen we binnenkort ook zoiets van jou verwachten?

Tegenwoordig ben ik iedere dag al een halfuur bezig met het beantwoorden van berichten op Instagram. Veel mensen vragen mij om wijnadvies of om wijn-spijs combinaties. Dit zal in de aanloop naar de feestdagen alleen maar meer worden. Maar dat is niet erg, want ik vind het leuk om daar tijd in te steken en dingen uit te zoeken. Voor nu doe ik dat voornamelijk via mijn eigen Instagram en een beetje in onze podcast natuurlijk.

Om mee af te sluiten zijn we benieuwd naar jouw perfecte diner?

Het is op een zwoele zomerdag en we zitten buiten met een mooi gedekte tafel en passend glaswerk. De chef die de avond zal verzorgen is dan Paul Bocuse. Hij was een legendarische chef uit Frankrijk en zijn restaurant L'Auberge Du Pont de Collonges in de omgeving van Lyon had altijd drie sterren. Voor mij was hij de koning van de klassieke Franse keuken.

Die avond drinken we iconische wijnen uit Frankrijk. We beginnen met champagne en daarna gaan er flessen zoals Pétrus en Domaine de la Romanée-Conti open. Tijdens het diner wordt er Patrick Watson gedraaid en we eindigen de avond met Daft Punk.