Hoe is Jean-Pierre Moueix in de wijnhandel terechtgekomen?

Wijn was niet echt een traditie in de familie Moueix. Jean-Pierre werd in 1913 geboren in Correze. Hier, in Nieuw-Aquitaine, was Bordeaux echt niet ver weg. Maar zijn ouders hielden niet echt van wijn. Dat veranderde pas toen de familie na de Grote Depressie in 1929 naar Saint-Émilion verhuisde. Hier kocht zijn vader Château Fonroque om van de wijnproductie te kunnen leven. Jean-Pierre Moueix wilde echter niet in de voetsporen van zijn vader treden. Hij wilde négociant worden, een wijnhandelaar. In 1937 richtte hij op 24-jarige leeftijd het handelsbedrijf op dat zijn naam zou dragen.

Waarom concentreerde Jean-Pierre Moueix zich op Saint-Émilion en Pomerol?

Alsof het nog niet indrukwekkend genoeg was dat een 24-jarige jongeman een wijnhandelsbedrijf oprichtte in een tijd waarin de Tweede Wereldoorlog al zijn schaduw vooruit wierp, was Jean-Pierre Moueix nog moediger. Namelijk door de beslissing te nemen om in eerste instantie uitsluitend te handelen met wijnen uit de Libournais, die ook de twee appellations Saint-Émilion en Pomerol omvat. Vandaag de dag zijn deze appellations wereldberoemd. Maar in de jaren 1930 waren de wijnen zelfs in Frankrijk nauwelijks bekend. Simpelweg omdat de kwaliteit nog niet zo goed was.

Jean-Pierre Moueix, die zelf in Saint-Émilion woonde, zag hier echter een grote kans in. Enerzijds kon hij de wijnen goedkoop inkopen. Aan de andere kant was hij niet ver van de châteaux in het gebied. Hij bleef consequent in gesprek met de producenten, wisselde ideeën uit met wijnmakers en kon dankzij zijn doorzettingsvermogen en overtuigende manier de kwaliteit van menige wijn verbeteren door simpelweg met ze te praten. Hij maakte snel naam als wijnhandelaar, overleefde de Duitse bezetting van Bordeaux tijdens de Tweede Wereldoorlog en was een van de eerste Bordeaux négociants die na de oorlog opnieuw economisch succes hadden.

Waarom kocht Jean-Pierre Moueix verschillende châteaux in de jaren 1950?

Veel Bordeaux kastelen waren echter niet in staat om dit economische succes na de oorlog te herhalen. Hun kelders - en dus hun schatkisten - waren leeg. Dit kwam doordat ze tijdens de oorlog systematisch waren geplunderd door de Duitse bezetters. Bovendien hadden alle Franse wijnbouwgebieden een tekort aan mannelijke arbeidskrachten. Te veel mannen waren gesneuveld in de Tweede Wereldoorlog of waren kreupel en getraumatiseerd naar huis teruggekeerd. Veel wijngaarden gingen daardoor financieel ten onder. Als Jean-Pierre Moueix ze niet had opgekocht en geconsolideerd, hadden ze voorgoed hun deuren moeten sluiten. Moueix was echter een zakenman en niet alleen een filantroop. Hij geloofde heilig in de kwaliteit van de wijngaarden en was er zeker van dat hij veel winst zou maken door ze te kopen.

In 1952 kocht Jean-Pierre Moueix Château Magdelaine in Saint-Émilion, dat drie jaar later als Premier Grand Cru Classé B werd geclassificeerd. Dit werd gevolgd door de aankoop van de Châteaux Trotanoy, La Fleur Pétrus en Lagrange in Pomerol in 1953. In 1963 nam hij de leiding over van Château Latour à Pomerol. In 1964 nam hij het beheer over van Château Pétrus, een domein dat hij iets later verwierf. Hij kocht onder andere Château La Grave (1971) en Château Lafleur Gazin (1973). Natuurlijk waren de kastelen pas in de jaren 1950 redelijk betaalbaar. Het gerucht gaat dat Jean-Pierre Moueix een spectaculair hoog bedrag betaalde voor Pétrus. Gelukkig kon hij het zich destijds veroorloven dankzij het succes van zijn andere landgoederen.

Welke kastelen zijn allemaal van Jean-Pierre Moueix?

Tot 2000 behoorden tientallen châteaux tot het Moueix-imperium. Niet alleen in Saint-Émilion en Pomerol, maar ook in Médoc en Fronsac. Jean-Pierre's zoon Christian herstructureerde het bedrijf echter rond de millenniumwisseling en deed afstand van 13 eigendommen. Vandaag de dag is er nog steeds veel beweging in het bedrijf. In het algemeen vermeldt Moueix acht eigendommen in Pomerol, vier wijngaarden in Saint-Émilion en vier wijnhuizen in de Napa Valley in Californië. Wacht eens even! Moueix is ook actief in de Verenigde Staten? Ja. Maar daarover later meer. Laten we even bij Jean-Pierre Moueix blijven voordat we onze aandacht richten op zijn zoon Christian.

Bezit Jean-Pierre Moueix alleen châteaux?

Nee, in feite zijn niet alleen de wijngaarden en de wijnhandel eigendom van Jean-Pierre Moueix, maar ook van een andere wereldberoemde négociant. Duclot, om precies te zijn. Deze werd gekocht door Jean-Pierre Moueix zelf en is al drie generaties in de familie. Decennialang runde Jean-Pierre's oudste zoon Jean-François Moueix hier het bedrijf. Hij zit nu alleen nog in de raad van toezicht, terwijl zijn zoon Jean de leiding heeft overgenomen. Duclot heeft nu verschillende dochterondernemingen die gespecialiseerd zijn in horeca en catering, sterke dranken en mineraalwater. De wijnhandel omvat ook een bodega op Menorca. Daarnaast brengt Duclot elk jaar een zeer zeldzame Bordeaux-collectie uit in een verzameldoos, waar wereldwijd veel vraag naar is.

Leeft Jean-Pierre Moueix nog?

Jean-Pierre Moueix stierf in 2003 op 90-jarige leeftijd. Zijn twee zonen traden toe tot het familiebedrijf in de late jaren 1960 en 1970. Terwijl de eerstgeboren zoon Jean-François Moueix verantwoordelijk was voor de uitbreiding van het handelsbedrijf Duclot, kreeg zijn jongere broer Christian een heel andere taak. En aangezien Christian Moueix zelf een legende is geworden in de wijnindustrie, nemen we zijn verantwoordelijkheden eens onder de loep.

Welke rol speelt Christian Moueix in het familiebedrijf?

Zoals reeds vermeld, kwam Christian Moueix in 1970 bij het familiebedrijf. Hij was toen pas 24 jaar oud, net als zijn vader toen hij zijn imperium oprichtte. Al in 1968 werd Christian Moueix aangetrokken door Californië, waar hij wijnbouw studeerde aan de beroemde UC Davis. In die tijd leerde hij Californische wijnen kennen en waarderen. Een feit dat een paar jaar later heel belangrijk zou worden.

Na zijn afstuderen nam Christian Moueix aanvankelijk de wijnbouwactiviteiten van het familiebedrijf voor zijn rekening. Met andere woorden, hij was verantwoordelijk voor het behoud van de kwaliteit van de wijnen die door alle bedrijven werden geproduceerd. Nogal een grote verantwoordelijkheid voor zo'n jonge man. Later nam hij ook de commerciële taken op zich. Voordat hij in 1991 president werd van de handelsmaatschappij Jean-Pierre Moueix. Hij trad ook in de voetsporen van zijn vader door nog meer wijngaarden aan te kopen. Deze omvatten Château Hosanna in 1999, Château Providence in 2005 en het historische Château Bélair, Saint-Émilion Premier Grand Cru Classé, in 2008.

Wat heeft Christian Moueix bereikt?

Alsof dat nog niet indrukwekkend genoeg was, had Christian Moueix nog een andere passie voor wijn die hem tegelijkertijd terug naar Californië leidde. In 1982 richtte hij samen met Robin Lail en Marcia Smith, dochter van de beroemde wijnmaker John Daniels, het wijnhuis Dominus op. De eerste wijn met dezelfde naam werd geproduceerd in 1983. Het Dominus wijnhuis produceert ook de legendarische Napanook en een andere Bordeaux blend genaamd Othello. Moueix richtte dus de eerste joint venture voor wijn op in de Verenigde Staten en is daarmee een absolute pionier op dit gebied. In 2008 nam hij ook Ulysses Vineyard over, een ander iconisch wijnhuis in Californië dat een van de topwijnhuizen in de regio is.

Wie runt momenteel het familie-imperium?

Zelfs op 78-jarige leeftijd denkt Christian Moueix er nog niet aan om met pensioen te gaan. Sinds 2003 ondersteunt zijn zoon Edouard (geboren in 1977) hem echter actief. Edouard Moueix richtte zich meteen op de ontwikkeling van de distributie van wijnen van de linkeroever, Graves en Sauternes. Hij was ook betrokken bij de aankoop van Château Bélair Monange, Saint-Émilion Premier Grand Cru Classé, in 2008 en de uitbreiding van Château La Fleur-Pétrus in Pomerol met de integratie van een historisch perceel op het plateau van Pomerol in 2012. Net als zijn vader en grootvader voor hem, wordt Edouard Moueix vooral gedreven door het streven naar kwaliteit.