De geschiedenis van wijnen uit Nieuw-Zeeland

De oorsprong van de wijnbouw in Nieuw-Zeeland gaat terug tot halverwege de 19e eeuw, toen de Britse oenoloog James Busby in 1836 de wijnproductie op het Noordereiland op gang bracht. Een belangrijke mijlpaal was de oprichting van Mission Estate Winery in 1851, nog steeds de oudste wijngaard van het land.

De introductie van Pinot Noir en Syrah in Masterton rond 1881 markeerde een periode van diversificatie die verder werd verrijkt door de expertise die immigranten meebrachten.

Gedurende een groot deel van de 20e eeuw richtte Nieuw-Zeelandse wijnindustrie zich voornamelijk op het bedienen van lokale markten. Er vond echter een opmerkelijke verschuiving plaats in de jaren 60 toen het economische beleid de export van winstgevende goederen begon te stimuleren. Deze verschuiving stuurde het land in de richting van wijnbouw, weg van sectoren als zuivel en wol. De afschaffing van de 'six o'clock swill' wet, die de openingstijden van bars beperkte tot één uur per dag, speelde een rol in het vergemakkelijken van deze overgang. Tegelijkertijd hielp de toenemende wereldwijde belangstelling voor wijn Nieuw-Zeeland om een wijnproducerend land te worden.

De druiven van wijnen uit Nieuw-Zeeland

Nieuw-Zeeland staat bekend om zijn variëteit aan druivenrassen. In het verleden was Muller Thurgau de meest gebruikte druif, tot 1984, toen de overheid telers aanmoedigde om over te stappen op modernere variëteiten zoals Sauvignon Blanc en Chardonnay. Momenteel is Sauvignon Blanc de meest aangeplante druif, gevolgd door Chardonnay, Pinot Gris en Riesling. Bij de rode wijnen is Pinot Noir prominent aanwezig, samen met Bordeaux-variëteiten zoals Merlot en Cabernet Sauvignon en Syrah.

In navolging van een trend in wijngebieden in de Nieuwe Wereld gebruikt Nieuw-Zeeland voornamelijk etiketten voor hun wijnen waarop staat dat ze gemaakt zijn van één druivensoort.

Het land produceert ook rosé en mousserende wijnen, waarbij de laatste op traditionele wijze worden gemaakt. Een speciaal initiatief genaamd Méthode Marlborough werd in 2013 geïntroduceerd om de regio's eigen traditionele methode voor het produceren van mousserende wijnen te laten zien, ook al maakt mousserende wijn minder dan 1% van Nieuw-Zeelandse wijnproductie uit.

Het terroir van wijnen uit Nieuw-Zeeland

De wijngebieden van Nieuw-Zeeland hebben in de meeste gevallen alluviale bodems die een uitstekende drainage mogelijk maken, behalve op Waiheke Island en Central Otago. De overheersende lokale greywacke, een soort zandsteen, maakt de bodem en het terroir op een aparte manier uniek. In Hawke's Bay bieden de Gimblett Gravels, bestaande uit rotsachtige voormalige rivierbeddingen, gronden met een lage vruchtbaarheid en warmere microklimaten, gunstig voor wijnbouw. Daarnaast zijn er kalksteenafzettingen, die de complexiteit van het terroir versterken, te vinden in gebieden als Canterbury en de Waitaki Valley.

De wijngebieden van het land worden grotendeels beïnvloed door een zeeklimaat, met uitzonderingen zoals Central Otago waar meer continentale omstandigheden heersen. De Nieuw-Zeelandse wijngebieden, die zich uitstrekken over breedtegraden van 36 tot 45 graden zuiderbreedte, genieten een klimaatdiversiteit die vergelijkbaar is met gerenommeerde wijngebieden als het Spaanse Jerez en het Franse Bordeaux.

Deze regio's liggen voornamelijk aan de oostkant van de eilanden en profiteren van drogere omstandigheden en koele nachten, cruciaal voor het behoud van de zuurgraad en het smaakprofiel van verschillende druivensoorten.

Marlborough is het beste wijngebied van Nieuw-Zeeland, gelegen in het noordoosten van het Zuidereiland. Het is beroemd om zijn Sauvignon Blanc, met wijngaarden als Cloudy Bay. Central Otago staat bekend om zijn prachtige landschappen en Pinot Noir met een koel klimaat. Hawkes Bay, het wijngebied aan de oostkust van het Noordereiland, produceert Bordeaux-wijnen en Chardonnay- en Syrah-variëteiten. De Wairarapa regio, met name Martinborough onderscheidt zich door de Pinot Noir productie vanwege het koele klimaat en de steenachtige bodem. Nelson op het puntje van het Zuidereiland biedt een reeks boetiekwijnen.

De classificatie van wijnen uit Nieuw-Zeeland

Nieuw-Zeeland heeft een officieel appellation-systeem geïntroduceerd, waarbij Geographical Indication (GI) classificaties worden aangenomen, in lijn met Europa's PGI en Amerika's AVA-systemen, waarbij in eerste instantie 18 appellations werden ingesteld. Tegelijkertijd werd de Real Review Wine Classification geïntroduceerd voor de evaluatie van topwijnen uit Nieuw-Zeeland en Australië, waarbij de nadruk ligt op wijnen met een uitstekende staat van dienst van tien jaar of langer. Dit systeem, dat zich onderscheidt door zijn grondige, onafhankelijke beoordeling puur gebaseerd op kwaliteit via blinde proeverijen gedurende tien jaar, evalueert individuele wijnen in plaats van de wijnmakerijen of wijngaarden zelf. Geclassificeerde wijnen behouden hun status minstens vier jaar, waardoor hun erkende kwaliteit gewaarborgd blijft.

De classificatie is onderverdeeld in drie niveaus:

• 3 Merit (MMM) voor iconische wijnen met een uitstekende provenance en bewezen trackrecord, die minder dan 0,5% van de productie vertegenwoordigen.
• 2 Merit (MM) voor wijnen die consequent met goud en zilver zijn bekroond, met topjaren die 96 punten of meer scoren.
• 1 Merit (M) voor wijnen die gouden en zilveren linten behalen met topjaren die ten minste 95 punten scoren.

Daarnaast biedt The Great New Zealand Pinot Noir Classification een doorlopende beoordeling, die jaarlijks wordt bijgewerkt op basis van het gemiddelde van de vijf meest recente jaargangen.