Big Peat The Smokehouse Edition Feis Ile 2023 48% NV

Professionele reviews

BOW (88)

Onafhankelijke whisky bottelaar Douglas Laing brengt een nieuwe editie van Big Peat uit. Deze whisky is gewijd aan het bekende eilandfestival van Islay: Fèis Ìle. Nederland heeft 600 flessen weten te bemachtigen van deze gelimiteerde uitgave uit 2023. De whisky is een huwelijk van Single Malt whisky's van het eiland Islay. De blend heeft gerijpt in robuuste rode wijnvaten voor een extra dimensie aan smaak en heeft een alcoholpercentage van 48%.

Big Peat
De naam zegt het al; Big Peat is een stevige Islay Malt met ook een zoete kant. Deze whisky combineert een krachtige, rokerige, ziltige en zelfs asachtige selectie van whisky's die uitsluitend afkomstig zijn van het magische whisky-eiland Islay. Het is de whisky voor liefhebbers van geturfde whisky's.

75 jaar Douglas Laing
Douglas Laing viert zijn 75e verjaardag en ter ere hiervan brengt de onafhankelijke bottelaar dit jaar enkele speciale whisky's uit. Dit omvat deze Limited Edition release waarvoor Big Peat ver gereisd heeft om de beste wijnvaten te vinden. Alles is gedaan om de ultieme dram te creëren die perfect samengaat met een stevig gerecht. Voor deze zeer beperkte release, ter ere van het Fèis Ìle 2023 festival, heeft Douglas Laing de beste Islay Single Malts geblend. De rokerige invloeden, gecombineerd met de rijke robuustheid van de wijnvaten, komen prachtig samen. De whisky is verpakt in een gouden premium geschenkkoker. De fles heeft een rode zegel die dient als kwaliteitskenmerk.

Proefnotities
Ongetwijfeld een Big Peat whisky die onlosmakelijk verbonden is met de wilde zee.

Neus: Rood fruit, rode appel en vanille.
Smaak: Gedroogde kersen, rokerige tonen, met op de achtergrond een vleugje gerookt vlees.
Afdronk: Lang, intens en met een kenmerkende touch van Big Peat peper aan het einde.

Serge Valentin (85)

This one was 'finished predominantly in red wine casks'. Which reminds me of some Port Ellen Pomerol finish of old, or of some Laphroaig Portwood. Or of some Hawaiian pizza… But then again, there is no doubt that our Scottish friends have greatly improved their methods since that famous Port Ellen Pomerol, which they perhaps made at the time just for the joys of a little alliteration (it wasn't DL). Colour: gold, not red. Nose: very peaty and coastal, not full of peonies and raspberry jam. And pretty earthy and camphory, not ridden with cassis buds and geranium. In short, good integration, no dissonances and with respect for the Islayness. I think we're relieved. Mouth: there's more wineyness on the palate, goji, raspberries, salted strawberries, candied cherries, plus bay leaves, Timut pepper, blood oranges, and always a 'big peat' on top of it. Once again no real dissonances in fact. Quite curiously, it works… Finish: long, with more pepper, more goji berries, some leaves (tomato) and some lapsang souchong. Comments: it remains a variation in my book – and there shouldn't be any Port Ellen indeed. I believe it is as good as it could be, given the recipe. So, which red wine? Terroir? Varietals? Vintage? Type and origin of the oak? Barrique? Pièce? Foudre? Egg?...