Sinds 1975 ben je een onafhankelijke reisfotograaf en gespecialiseerd in wijnregio’s, wijngaarden en wijnkelders. Wat heeft jou doen besluit om je hierin te specialiseren?
Toen ik voor het eerst wijn fotografeerde was ik geen wijndrinker en wist ik er nauwelijks wat vanaf. Maar in 7 weken tijd leerde ik veel en was het een omgeving waar ik van genoot, of het nu een château of een klein domein was. En eerlijk is eerlijk, ook de foto’s weerspiegelden dit. Het specialiseren kostte tijd, maar het gebeurde eigenlijk bijna zonder er echt bewust voor te kiezen, het werd gewoon vanzelf mijn ding. De basis werd gelegd door de ik opdrachten die kreeg ik van Wine Spectator in Londen, toen nog onder leiding van James Suckling en Tom Matthews. Dit is een relatie die in 1988 begon en nóg steeds word ik gebeld!
Je hebt veel bekende wijnmakers mogen fotograferen en je bent in veel verschillende kelders geweest. Wat was voor jou het meest indrukwekkende bezoek? Bij welk wijnhuis was dit en waarom?
Elk soort fotograaf heeft zijn uitdagende en memorabele momenten, die meestal buiten je comfortzone plaatsvinden. Mijn eerste wijnreis was er zo een. Er stond een reis van 7 weken door 3 verschillende landen op het programma. Ik bezocht tijdens deze reis grote estates, terwijl ik er letterlijk niets vanaf wist. Maar wat bleek? Het ging mij verrassend makkelijk af! Ik fotografeerde de landschappen, maakte portretten alsof ik dit al jaren deed. Eén van mijn eerste bezoeken was bij Château La Mission Haut Brion, waar ik de gast was van de toenmalige echtgenoot van de eigenaar, Francis Dewaverin. Pas na aankomst kreeg ik te horen dat er die avond nog twee andere gasten zouden komen eten. Dit waren meneer en mevrouw Edmund Penning-Rowsell. In die tijd (1979) was Edmund dé Bordeaux-expert. Hij kreeg de keldersleutels om daar een witte en 3 rode wijnen uit te kiezen voor bij het diner. Hij kwam onder andere terug met La Mission 1961, 1949 en 1929! Tijdens het diner zat Edmund met een pen en een notitieboekje naast hem en maakte hij voortdurend aantekeningen. De wijnen werden niet alleen geproefd, maar elke fles werd uitgebreid toegelicht. Zo kon ik alle wijnen identificeren op smaak, geur en kleur. Niet heel moeilijk als de jaargangen twintig jaar uit elkaar liggen, maar voor mij is het iets wat ik mij 40 jaar later nog herinner! Als volslagen leek was mijn favoriet de ’29 vanwege zijn zachtheid en de fles heb ik nog steeds!
Als je bij deze wijnhuizen op locatie bent voor een shoot, heb je dan ook het geluk om een aantal wijnen van hen te mogen proeven?
Ik ben altijd tegenover alle wijnboeren heel eerlijk over mijn wijnkennis, iemand die doet alsof pikken ze er snel uit. Het aanbod om wat te proeven sla ik nooit af, mits mijn (reis)schema het niet toelaat. Af en toe wordt dat goed gemaakt met een fles voor thuis! Ik herinner me dat ik Michel Ampeau in Mearsault foto’s stuurde van zijn onlangs overleden vader. Daarop besloot Michel mij uit te nodigen om te komen proeven bij mijn volgende bezoek. Het waren allemaal oude jaargangen, die hij als een tovenaar tevoorschijn haalde achter het vat vandaan waar we bij stonden. Dit ging langer dan een uur door! Een vaten proeverij is gebruikelijker en ik stel meestal maar 3 appellations voor; dat is alles wat ik kan onthouden. En om eerlijk te zijn, mijn gedachten zijn dan nog steeds bij de wijnmaker en ben ik alweer aan het observeren voor een volgende foto.
Je hebt meerdere ‘Roederer Champagne Artistry of Wine Awards’ op je naam staan en dit jaar heb je ook voor de derde keer de Errazuriz Wine Photographer of the Year Award gewonnen. Wat is volgens jou het geheim om de perfecte foto te maken?
Ik hoor vaak dat de camera er niet toe doet, het is het oogt dat telt. Maar een goed oog moet werken met een camera die kan vastleggen wat dat oog ziet, vooral in kelders! Voor mij is het gevoel van de omgeving belangrijk; wijn gaat over mensen en hun omgeving. Het geheim voor het fotograferen van zo’n plek is verlichting. Ik ben altijd vroeg op voor landschapsfoto’s en voor portretten gebruik ik dichtbij met een groothoeklens om óók de omgeving vast te kunnen leggen. Wijnmakers vinden vaak de constante klik van een camera tijdens een proeverij niet prettig. Let daarom tijdens het proeven op de locatie en observeer de uitdrukkingen van de wijnmaker. Als er even een momentje is, vraag dan om een foto. Dat wordt gewaardeerd… Ik schiet altijd drie shots snel achter elkaar om knipperen te vermijden. En lach, je bent er om te genieten, het is de roeping van de wijnmaker om ieder een goede ervaring te verzorgen. Tevens maken ontspannen en betrokken fotografen de mooiste foto’s!
