Allereerst gefeliciteerd met het feit dat je de Duitse Wine Scholar van het Wine Scholar Guild hebt kunnen vullen met jouw activiteiten en inhoud. Hoe is deze samenwerking tot stand gekomen?

Dank je wel! Het is een grote eer - en een grote uitdaging. Ik klop al jaren op de deur van het Wine Scholar Guild met de vraag of ze Duitsland in hun programma willen opnemen. Vooral omdat ik het heel graag zelf wilde doen! Toen ze vorig jaar contact met me opnamen en vroegen of ik het programma wilde onderzoeken en schrijven, was het makkelijk om ja te zeggen. Hoe vaak in het leven krijgen we de kans om bij te dragen aan een wereldwijd begrip van een onderwerp dat ons na aan het hart ligt.

Hoe moeilijk is het voor jou om vanuit New York de vinger aan de pols van de Duitse wijnscene te houden?

Het zou zeker makkelijker zijn als ik een locatie in Rheinhessen of aan de Moezel had! Maar een van de redenen waarom Paula en ik TRINK zijn begonnen, was dat we allebei onze oren dicht bij de grond hebben: contacten met producenten, experts en journalisten. We waren gefrustreerd door de kloof tussen wat we weten wat er in de Duitse wijn gebeurt en wat de wereld van buitenaf ziet. TRINK bestaat om die kloof te overbruggen.

Hoe vaak reis je naar Duitsland voor onderzoek?

Ik ben me erg bewust van mijn ecologische voetafdruk, dus ik beperk mijn onderzoeksreizen tot 2, maximaal 3 per jaar. Maar dan zijn ze wel intensief!

Waarom heb je je wijnhart eigenlijk verloren aan Duitse wijnen?

Ik ben een Duitsland freak. Ik kan het niet helemaal uitleggen. Ik ben altijd gefascineerd geweest door de Duitse cultuur en voelde me ermee verbonden. Ik ben van Duitse afkomst, maar dat was niet echt bepalend. Het zijn meer de 'ruwe kantjes' van de Duitse taal, geschiedenis, samenleving, cultuur - zoveel schoonheid en romantiek, zoveel dat het tegenovergestelde was. Toen ik voor het eerst verliefd werd op wijn, lag dat voor de hand: geweldige Italiaanse of Californische rode wijnen. Maar ik realiseerde me al snel dat de meer genuanceerde complexiteit en levendigheid van Duitse wijn aantrekkelijker is. Ik heb me altijd aangetrokken gevoeld tot de details die naar een verhaal verwijzen. En Duitse wijn is een poort naar een bredere culturele studie waar ik nog steeds niet genoeg van kan krijgen.

Hoe kunnen we ons jouw werk voor het Wine Scholar Guild precies voorstellen?

Ik aan de grote, 100 jaar oude eiken eetkamertafel in ons appartement in New York City. Een half dozijn boeken, kaarten, aantekeningen, mijn laptop en koffie! Maar het ziet er ook uit als onderzoeksreizen, proeverijen, telefonische of Zoom-interviews en heel veel e-mails! Elke dag ziet er anders uit. Daar houd ik van.

En dan is er ook nog Trink! Hoe krijg je het voor elkaar om dat allemaal te doen?

Vroeg opstaan, zorgvuldig prioriteiten stellen en een goede samenwerking met Paula. Als zij het heel druk heeft, probeer ik meer ruimte te maken voor TRINK. Als ik me met andere projecten bezighoud, springt zij bij en zorgt ze ervoor dat alles op schema blijft.

Is er een wijn waarvan je nog steeds wilt genieten in je leven?

De wijnen van Klaus Peter Keller zijn ultiem. Ik had het geluk om er een paar te proeven. Maar om ze echt te bestuderen, dat zou een droom zijn.

Wat maakt voor jou een speciale wijn?

Kwaliteit en 'onderscheidend vermogen' zijn het resultaat van veel verschillende factoren. Maar de benadering en intentie van de wijnmaker, zijn manier van denken, zijn achtergrond, zijn openheid, maken het verschil voor een wijn.

Welk restaurant heeft volgens jou de beste wijnkaart?

Voor mij is de beste wijnkaart er een die zich richt op een mix van spannende ontdekkingen en bewezen favorieten, perfect afgestemd op het eten en de stemming. In New York City is dat Chambers. Pascaline Lepeltier heeft een kaart samengesteld die niet zozeer uitzonderlijk is vanwege de omvang of de trofeewijnen, maar vanwege de toewijding aan het presenteren van de producenten en regio's waar zij voorstander van is. Haar smaak is, onnodig te zeggen, altijd perfect. En ondanks haar internationale faam staat ze bijna elke avond met gratie en bescheidenheid op de vloer. Ze heeft een goed gevoel voor alle factoren die een goede wijn maken - het eten natuurlijk, maar ook de smaak, het gezelschap en de prijs. Ik weet dat ik daar heel goed kan drinken.

En last but not least: Heb je een aanbeveling voor een spannende wijnbar of restaurant in New York voor ons?

Noreetuh. Ik hou echt van deze Hawaïaanse culinaire-meets-Duitse wijnbar in Manhattan's Lower East Side. Het is een bescheiden maar fantasierijk en heerlijk gastvrij restaurant/wijnbar met een uitstekende wijnkaart waarop ook moeilijk te vinden Rieslings en Pinot Noirs staan. Jin Ahn, die de wijnafdeling beheert, is het toppunt van gastvrijheid en een geweldige ambassadeur voor Duitse wijn!