Sine Qua Non - Dangerous Birds
Zojuist hebben we twee wijnen binnen gekregen van Sine Qua Non, en een van onze proevers (ik...) stelde voor om beide wijnen naast elkaar te drinken. Natuurlijk was onze reactie: Goed idee!
Sine Qua Non, wat zoveel betekent als "zonder welke er niet is", is een relatief nieuw wijnhuis, die hun eerste vintage in het jaar 1994 uitbracht. Het hoofddoel van Sine Qua Non is hun wijnen zo eerlijk en puur mogelijk te maken, waarin de schoonheid van ieder jaar duidelijk terug te vinden is. Ze produceren wijnen in de traditie van de Rhône, waarbij rode variëteiten als Syrah, Grenache en Mourvèdre de boventoon voeren, en Roussanne, Marsanne en Viognier de voornaamste witte druiven zijn.
Dat iedere vintage uniek is, word wel erg duidelijk door de manier waarop Sine Qua Non de flessen uitbrengt. Ieder jaar heeft een unieke (misschien zelfs enigszins gestoord) naam en een uniek etiket. Om een beetje een idee te geven van de namen die wijnmaker Krankl bedenkt voor zijn wijnen, enkele voorbeelden:
The Thrill of Stamp Collecting
De creativiteit van Manfred Krankl wordt niet alleen in de namen die hij voor ieder jaar bedenkt gereflecteerd, ook de treffende kunstwerken op de labels zijn door de wijnmaker zelf gemaakt. Hoewel hij nooit professioneel iets met zijn tekentalent heeft gedaan, zijn de kleine stukje kunst bijna net zo gewild als de wijn zelf, en maken een groot deel uit van de schoonheid van Sine Qua Non.
Ik ben aan het afdwalen, ik zou de twee wijnen bespreken, de Dangerous Birds. In het jaar 2007, zijn er twee wijnen uitgebracht met de naam 'Dangerous Birds', een Syrah en een Grenache. Beide wijnen komen van de Eleven Confessions wijngaard en waren echt waanzinnig. Hoewel we uiteindelijk wel een lichte voorkeur hadden ontwikkeld...
De Syrah begon verrassend elegant, met tonen van rood fruit, koffie en zelfs subtiele noten van pistache. Een typische Syrah, die zich bleef ontwikkelen, en daarmee ook rijpere tonen kreeg. Na ongeveer vijftien minuten in het glas, onwikkelde deze wijn diepe chocolade tonen en er ontwikkelde zich wat warme kersen bij. De afdronk was lang en zacht.
De Grenache begon zoals van een Grenache verwacht kan worden, onmiddelijk werden we overladen met de geuren van rood fruit en rokerigheid. Absoluut een grote jongen. De wijn was mooi in balans, hoewel het rode fruit misschien de iets intensere tonen iets onderdrukte. Het duurde tot de afdronk voordat de chocola en toffee de wijn een wat krachtiger karakter gaven.
De wijnen waren op hetzelfde niveau van kwaliteit, beide extreem goed gebalanceeerd en beide toonden overduidelijk de complexiteit van 2007. Mijn voorkeur naar de Syrah is strict persoonlijk, want van de vijf mensen die deze wijnen proefden was de verdeling 60-40. De wijnen lieten ons nog eenmaal versteld staan van welke kwaliteit de Amerikanen kunnen leveren, en waren de absolute sine qua non van de avond.
BOW 8.5
Blog by PM
