Het drinken van de Macallan 12 jaar sherry oak uit de jaren ‘90
Ik ben gek op Macallan, de Rolls Royce onder de single malts. Met name kan ik het oude spul waarderen, ik heb een enorme zwak voor de drams uit de tijd dat Macallan terecht als koning van de Single Malt bekend stond, ver voordat een inverstering van meerder miljoenen de distilleerderij in een Willie-Wonka-achtig attractiepark omtoverde, met een bezoekerscentrum waar een “uniek kijkje in de keuken” wordt aangeboden. Hoe uniek dit kijkje is, mag je zelf beoordelen met honderdduizenden bezoekers op jaarbasis.
Ik dwaal af, ik ben dus gek op de antieke flessen Macallan. Het openen van een dergelijke fles is een speciaal moment, waar mijn whiskyhart sneller van gaat kloppen. Hier is mijn beoordeling van deze fantastische dram.
Neus:
Ja, sherry baby! Wat een sherrybom. Amontillado sherry, sinaasappels, hoewel… eerder mandarijntjes, pruimen en abrikozenjam. Heel subtiel een hintje peer… Paul, mijn collega, zou nu gegarandeerd peardrops suggereren, je weet wel, van die ouderwetse Engelse snoepjes. Ik ben overigens zeer gevoelig voor deze tonen, op een goede manier. Tevens door zijn leeftijd krijgt hij wat mooie houttonen, bijna kruidig. Ja, bijna.
Smaak:
Fijn, vriendelijk en geweldig door zijn romige tonen. Bramen en bosvruchten. Detecteer ik ook een beetje chocola? Ja, daar is het! Verder in de achtergrond wat peertjes en wederom die tonen van eiken.
Afdronk:
Zacht, met een lang aanhoudende afdronk. Hij is warm, en blijft maar doorgaan. Die abrikozenjam die eerder in de geur aanwezig was, treedt opeens op de voorgrond.
Balans en complexiteit:
De neus en de smaak zijn zeer goed gebalanceerd. Als we het gaan hebben over de complexiteit, het is de jam die de dram helemaal afmaakt.
Commentaren:
Echt een mooie dram van “toen”. Ze maken ze helaas niet meer zoals deze. Ik denk dat het eind van de jaren ’90 het einde van een tijdperk afkondigden. De beschikbaarheid van deze whisky’s neemt per dag af. Het was fijn om deze whisky weer eens te mogen drinken.
BOW 90/100. En verdiend!
Blog by Nils van Rijn
